kamil şeker
New member
MGüzel bir genç kadın, arzularını gizlemeyen bir grup erkeğin arasından rahatsız bir ifadeyle geçer. Hayran bakışlar, hafif yazlık elbiseli kadının vücudunu ölçüyor. Sahnelenen fotoğraf 1951’de Floransa’da çekildi. “Floransa’daki Amerikalı Kız”, yaratıcısı Ruth Orkin’i kısa sürede dünyaca ünlü yaptı, çünkü moda dergisi Vogue aynı yıl “Yalnız Seyahat Etmekten Korkma” sayısında yayınladı. Ruth Orkin gibi, 2. Dünya Savaşı’ndan sonraki yıllarda birçok kadın “yalnız seyahat edin” çağrısına uydu.
Ruth Orkin, anavatanlarının sınırlarının ötesinde sanatsal mutluluğu bulan ilk nesil kadınlardan biriydi. Kadın fotoğrafçılar 20. yüzyılın başından beri hareket halindeydiler ve sadece boş zaman etkinlikleri olarak değil. Yeni dergi türü için fotoğrafa olan ihtiyaç önemli ölçüde arttığı için hayatlarını fotoğrafla kazanabiliyorlardı.
Ruth Orkin’in, Jinx’i Floransa’da Hercules heykel grubu ve Centaur Nesso’nun önünde dururken gösteren fotoğrafı
Kaynak: ©Orkin/Engel Film ve Fotoğraf Arşivi; VG Bild-Kunst, Bonn 2021.
Kadın fotoğrafçılar o zamanlar özellikle kadınlara özgü bir dünya görüşüne mi sahipti? Ya bugün? Evet, sergi “Bütün yollar açık. Fotoğrafçılar Seyahatlerde”, şu anda Bielefeld’deki Hermann Stenner Sanat Forumu’nda görülebilir. Kunstforum’un yöneticisi Christiane Heuwinkel, bu sanatçıların çalışmalarının ortak bir çizgiye sahip olduğu tezini doğrulamak için son 80 yılda 13 fotoğrafçının yaklaşık 100 fotoğrafını kullanıyor. Ve bu, “kendi kaderini tayin etmenin güçlü itici gücü ve özgürlük dürtüsüdür”.
Heuwinkel, Annemarie Schwarzenbach, Ruth Orkin, Amy Stein, Emine Akbaba ve Katharina Bosse gibi uluslararası üne sahip sanatçıların heyecan verici bir karışımını ve fotoğrafçı çift Gisela Wölbing ve Gertrud van Dyck ile Vestfalya bölgesinden bir yeniden keşfi seçti.
Cabriolet’te iyi motifler aramak
Seyahat eden fotoğrafçılar için bir rahatlama, daha küçük kameraların geliştirilmesiydi. 1917 gibi erken bir tarihte, Kodak en son modelinin reklamını, üstü açık arabasını kullanan ve elinde bu kamerayı tutan zarif giyimli bir bayanla yaptığı bir reklamda duyurdu. Otomobil de bir pazarlama icadı değildi, ancak fotoğraf araştırmasında önemli bir rol oynadı.
Araba, bireysel özgürlüğün garantörüydü. Annemarie Schwarzenbach, anılarında bahsetmeyi sevdiği Ford V8 91A’sını kullanıyordu. Türkiye, İran ve Afganistan’ın tozlu taşra yollarında yaptığı yolculukları sert ve acımasız olarak tanımlasa da, İsviçreli kadının zengin ve işlevsiz ailesinden kaçarken aradığı özgürlük onun için bir “hayat okulu”ydu. Schwarzenbach’ın bugün Taliban tarafından yok edilen Bamiyan Buda figürlerini veya çölde geleneksel bir şekilde yaşayan göçebeleri gösteren fotoğrafları etkileyici. Seyahat muhabiri, fotoğraflarını belge olarak değil, kişisel bağımsızlığının kanıtı olarak gördü.
Annemarie Schwarzenbach: “İngiliz Konsolosluğu önünde Ella Maillart, Meşhed, İran, Temmuz 1939”
Kaynak: Annemarie Schwarzenbach
Gerçekten de özgürlük, gösterilen sanatsal konumların çoğu için anahtar bir sözcüktür. Bu özellikle Gisela Wölbing ve Gertrud van Dyck için geçerlidir. İki kadın, Detmold ve Bielefeld’de iki stüdyo işletiyordu ve burada portre gibi ısmarlama işlerle hayatlarını kazandılar. 1980’lerde Gisela Wölbing, “Sadece Paris sokaklarında fotoğraf çekmekte gerçekten özgürdük” dedi. Sebep: İki kadın, tıpkı Roma, Mısır, Yunanistan ve Fas’ta olduğu gibi, motiflerini mali baskı olmadan seçebildikleri için orada kendilerini özgür hissettikleri için değil, aynı zamanda lezbiyen çift Vestfalya anavatanları dışında fark edilmediklerini hissettikleri için.
Gisela Wölbing ve Gertrud van Dyck, Londra’da, 1960’lar
Kaynak: © Bielefeld Tarih Müzesi
Wölbing ve van Dyck’in 1950’ler ve 1970’lerde Londra ve Paris gibi metropollerde çektikleri fotoğraflarda toplumsal değişimlere olan merakları hissediliyor. Fotoğrafçılar, el yazılarını öznel fotoğrafçılık ve enstantanelerdeki mevcut eğilimlere uyarlamadılar, ancak kendilerini 1920’lerin katı kompozisyonuna doğru yönlendirmeye devam ettiler.
Çocuklarınız olduğunda seyahat temelden değişir. Bu yönü Justine Kurland’ın çalışmaları kullanılarak sunulmuştur. Amerikalı fotoğrafçı genç bir kadın olarak çok seyahat ederken, oğlunun doğumu bir dönüm noktası oldu. Sergi kataloğunda “Bir sanatçı olarak hayatıma nasıl devam edeceğimi bilmiyordum” diyor.
Kurland pragmatik davrandı, minibüsünü “hareketli bir yaşam için gereken her şeyle” donattı ve yeni doğan oğlu Casper ile yola çıktı. Casper’ın mobil ev dediği “Mama-Car” ile yolculuk altı yıl sürdü. Oğlu, Justine Kurland’ın sanatsal bakış açısını da değiştirdi.
Justine Kurland: “Prospecting the South Fork of the Platte River”, 2009, “Highway Kind” serisinden
Kaynak: Justine Kurland
Kamerasını, benzin istasyonlarında paslanan köprülerin altında aylak aylak aylak aylak aylak aylak aylak aylak aylak aylak aylak aylak dolaşan insanlar gibi beklenmedik karşılaşmalara çevirmeye devam ederken, yeni temalar da gelişti. Kurland, “Casper sadece görünüşümü değil, fotoğrafladığım şeyi de değiştirdi” diyor. Şimdi odak noktası, çocuklarının tren setiyle bir masada oynayan veya nehir kenarında oturan Casper’dı.
Katharina Bosse’nin “Surface Tension” serisinden fotoğrafı
Kaynak: Catherine Bosse
Kadınlar seyahat ederken genellikle kritik durumlar vardır. Katharina Bosse kendini bunlara adamıştır. Sanatçı için bu tür “boşluklar” boş tren kompartımanları, isimsiz oteller ve bekleme salonlarıdır. Açık mavi kazak giymiş sarışın bir kadın bir geminin restoranındaki masada sigara içiyor. Bielefeld’deki Uygulamalı Bilimler Üniversitesi’nde profesörlük yapan Bosse burada bir yolculuğun zevkini değil, yalnız seyahat eden kadınların tedirginliğini sahneliyor.
Karavanla son yolculuk
Elke Gärtner ve kocası Lothar da yolculuğa çıktı. Demans hastası Elke Gärtner için son yolculuk olacak. Çift, bir karavanla Masurian Göller Bölgesi’ni geçerek Baltık Devletleri, Litvanya ve Letonya’ya taşınır. İkisinin fotoğrafı Sibylle Fendt tarafından çekilmiştir.
Sibylle Fendt: oT, “Bahçıvanın Yolculuğu” serisinden
Kaynak: Sibylle Fendt/Ostkreuz
Sanatçı, karşılaşmanın hafif ve zor anlarını yakalıyor. Büyük bir aşkın güvenini ve tanıdık bir şeye sonsuza dek veda etmek zorunda kalmanın melankolisini yakalayan duygusal kayıtlardır.
Bu melankolik kareler, net konumlandırmaları ve sağlam seçimleriyle sergiyi tamamlıyor.
13.08.2023 tarihine kadar; Sanat Forumu Hermann Stenner, Bielefeld, Obernstraße 48
Burası, üçüncü taraf içeriğini bulacağınız yerdir
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları bu izni talep ettiğinden, kişisel verilerin iletilmesi ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konumuna getirerek, bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Buna, GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına verdiğiniz onay da dahildir. Bununla ilgili daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Onayınızı istediğiniz zaman anahtar ve sayfanın alt kısmındaki gizlilik aracılığıyla geri çekebilirsiniz.
Ruth Orkin, anavatanlarının sınırlarının ötesinde sanatsal mutluluğu bulan ilk nesil kadınlardan biriydi. Kadın fotoğrafçılar 20. yüzyılın başından beri hareket halindeydiler ve sadece boş zaman etkinlikleri olarak değil. Yeni dergi türü için fotoğrafa olan ihtiyaç önemli ölçüde arttığı için hayatlarını fotoğrafla kazanabiliyorlardı.
Ruth Orkin’in, Jinx’i Floransa’da Hercules heykel grubu ve Centaur Nesso’nun önünde dururken gösteren fotoğrafı
Kaynak: ©Orkin/Engel Film ve Fotoğraf Arşivi; VG Bild-Kunst, Bonn 2021.
Kadın fotoğrafçılar o zamanlar özellikle kadınlara özgü bir dünya görüşüne mi sahipti? Ya bugün? Evet, sergi “Bütün yollar açık. Fotoğrafçılar Seyahatlerde”, şu anda Bielefeld’deki Hermann Stenner Sanat Forumu’nda görülebilir. Kunstforum’un yöneticisi Christiane Heuwinkel, bu sanatçıların çalışmalarının ortak bir çizgiye sahip olduğu tezini doğrulamak için son 80 yılda 13 fotoğrafçının yaklaşık 100 fotoğrafını kullanıyor. Ve bu, “kendi kaderini tayin etmenin güçlü itici gücü ve özgürlük dürtüsüdür”.
Heuwinkel, Annemarie Schwarzenbach, Ruth Orkin, Amy Stein, Emine Akbaba ve Katharina Bosse gibi uluslararası üne sahip sanatçıların heyecan verici bir karışımını ve fotoğrafçı çift Gisela Wölbing ve Gertrud van Dyck ile Vestfalya bölgesinden bir yeniden keşfi seçti.
Cabriolet’te iyi motifler aramak
Seyahat eden fotoğrafçılar için bir rahatlama, daha küçük kameraların geliştirilmesiydi. 1917 gibi erken bir tarihte, Kodak en son modelinin reklamını, üstü açık arabasını kullanan ve elinde bu kamerayı tutan zarif giyimli bir bayanla yaptığı bir reklamda duyurdu. Otomobil de bir pazarlama icadı değildi, ancak fotoğraf araştırmasında önemli bir rol oynadı.
Araba, bireysel özgürlüğün garantörüydü. Annemarie Schwarzenbach, anılarında bahsetmeyi sevdiği Ford V8 91A’sını kullanıyordu. Türkiye, İran ve Afganistan’ın tozlu taşra yollarında yaptığı yolculukları sert ve acımasız olarak tanımlasa da, İsviçreli kadının zengin ve işlevsiz ailesinden kaçarken aradığı özgürlük onun için bir “hayat okulu”ydu. Schwarzenbach’ın bugün Taliban tarafından yok edilen Bamiyan Buda figürlerini veya çölde geleneksel bir şekilde yaşayan göçebeleri gösteren fotoğrafları etkileyici. Seyahat muhabiri, fotoğraflarını belge olarak değil, kişisel bağımsızlığının kanıtı olarak gördü.
Annemarie Schwarzenbach: “İngiliz Konsolosluğu önünde Ella Maillart, Meşhed, İran, Temmuz 1939”
Kaynak: Annemarie Schwarzenbach
Gerçekten de özgürlük, gösterilen sanatsal konumların çoğu için anahtar bir sözcüktür. Bu özellikle Gisela Wölbing ve Gertrud van Dyck için geçerlidir. İki kadın, Detmold ve Bielefeld’de iki stüdyo işletiyordu ve burada portre gibi ısmarlama işlerle hayatlarını kazandılar. 1980’lerde Gisela Wölbing, “Sadece Paris sokaklarında fotoğraf çekmekte gerçekten özgürdük” dedi. Sebep: İki kadın, tıpkı Roma, Mısır, Yunanistan ve Fas’ta olduğu gibi, motiflerini mali baskı olmadan seçebildikleri için orada kendilerini özgür hissettikleri için değil, aynı zamanda lezbiyen çift Vestfalya anavatanları dışında fark edilmediklerini hissettikleri için.
Gisela Wölbing ve Gertrud van Dyck, Londra’da, 1960’lar
Kaynak: © Bielefeld Tarih Müzesi
Wölbing ve van Dyck’in 1950’ler ve 1970’lerde Londra ve Paris gibi metropollerde çektikleri fotoğraflarda toplumsal değişimlere olan merakları hissediliyor. Fotoğrafçılar, el yazılarını öznel fotoğrafçılık ve enstantanelerdeki mevcut eğilimlere uyarlamadılar, ancak kendilerini 1920’lerin katı kompozisyonuna doğru yönlendirmeye devam ettiler.
Çocuklarınız olduğunda seyahat temelden değişir. Bu yönü Justine Kurland’ın çalışmaları kullanılarak sunulmuştur. Amerikalı fotoğrafçı genç bir kadın olarak çok seyahat ederken, oğlunun doğumu bir dönüm noktası oldu. Sergi kataloğunda “Bir sanatçı olarak hayatıma nasıl devam edeceğimi bilmiyordum” diyor.
Kurland pragmatik davrandı, minibüsünü “hareketli bir yaşam için gereken her şeyle” donattı ve yeni doğan oğlu Casper ile yola çıktı. Casper’ın mobil ev dediği “Mama-Car” ile yolculuk altı yıl sürdü. Oğlu, Justine Kurland’ın sanatsal bakış açısını da değiştirdi.
Justine Kurland: “Prospecting the South Fork of the Platte River”, 2009, “Highway Kind” serisinden
Kaynak: Justine Kurland
Kamerasını, benzin istasyonlarında paslanan köprülerin altında aylak aylak aylak aylak aylak aylak aylak aylak aylak aylak aylak aylak dolaşan insanlar gibi beklenmedik karşılaşmalara çevirmeye devam ederken, yeni temalar da gelişti. Kurland, “Casper sadece görünüşümü değil, fotoğrafladığım şeyi de değiştirdi” diyor. Şimdi odak noktası, çocuklarının tren setiyle bir masada oynayan veya nehir kenarında oturan Casper’dı.
Katharina Bosse’nin “Surface Tension” serisinden fotoğrafı
Kaynak: Catherine Bosse
Kadınlar seyahat ederken genellikle kritik durumlar vardır. Katharina Bosse kendini bunlara adamıştır. Sanatçı için bu tür “boşluklar” boş tren kompartımanları, isimsiz oteller ve bekleme salonlarıdır. Açık mavi kazak giymiş sarışın bir kadın bir geminin restoranındaki masada sigara içiyor. Bielefeld’deki Uygulamalı Bilimler Üniversitesi’nde profesörlük yapan Bosse burada bir yolculuğun zevkini değil, yalnız seyahat eden kadınların tedirginliğini sahneliyor.
Karavanla son yolculuk
Elke Gärtner ve kocası Lothar da yolculuğa çıktı. Demans hastası Elke Gärtner için son yolculuk olacak. Çift, bir karavanla Masurian Göller Bölgesi’ni geçerek Baltık Devletleri, Litvanya ve Letonya’ya taşınır. İkisinin fotoğrafı Sibylle Fendt tarafından çekilmiştir.
Sibylle Fendt: oT, “Bahçıvanın Yolculuğu” serisinden
Kaynak: Sibylle Fendt/Ostkreuz
Sanatçı, karşılaşmanın hafif ve zor anlarını yakalıyor. Büyük bir aşkın güvenini ve tanıdık bir şeye sonsuza dek veda etmek zorunda kalmanın melankolisini yakalayan duygusal kayıtlardır.
Bu melankolik kareler, net konumlandırmaları ve sağlam seçimleriyle sergiyi tamamlıyor.
13.08.2023 tarihine kadar; Sanat Forumu Hermann Stenner, Bielefeld, Obernstraße 48
Burası, üçüncü taraf içeriğini bulacağınız yerdir
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları bu izni talep ettiğinden, kişisel verilerin iletilmesi ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konumuna getirerek, bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Buna, GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına verdiğiniz onay da dahildir. Bununla ilgili daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Onayınızı istediğiniz zaman anahtar ve sayfanın alt kısmındaki gizlilik aracılığıyla geri çekebilirsiniz.