kamil şeker
New member
Hamburg prömiyer
Yeryüzündeki melekler için seminer
Şu tarihten itibaren: 19 Ocak 2024| Okuma süresi: 3 dakika
Morrie Schwartz (sağda) rolünde Charles Brauer ve Mitch Albom rolünde Danny Exnar
Kaynak: Oliver Fantitsch
WELT podcast'lerimizi buradan dinleyebilirsiniz
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları bu izni gerektirdiğinden, kişisel verilerin iletilmesi ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konuma getirerek bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Bu aynı zamanda GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına ilişkin onayınızı da içerir. Bu konuda daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Sayfanın altındaki anahtarı ve gizliliği kullanarak onayınızı istediğiniz zaman iptal edebilirsiniz.
Charles Brauer, Ernst Deutsch Tiyatrosu'ndaki “Salı Günleri Morrie'de” oyununun başrolünde parlıyor. Adelheid Müther'in olağanüstü dengeli prodüksiyonunda Danny Exnar, onu anlatıcı, muhabir ve piyanist Mitch Albom olarak destekliyor.
Dİlk sahne daha iyi günlerin bir anısı: Tamamen kendi içine dalmış, tamamen kendi kendine dalmış olan sosyoloji profesörü Morrie Schwartz (Charles Brauer), uygun şekilde seyrek bir şekilde döşenmiş olduğu kadar atmosferik açıdan da zekice olan sahneye ilk çıkışında dans ediyor. yeterli dans pisti (Sahne: Lilot Hegi) – virtüöz piyanist Mitch Albom'un (Danny Exnar) caz seslerine. Ernst Deutsch Tiyatrosu “Salıları Morrie'de” oyununu oynuyor. Yazar Mitch Albom, oyunu oyun yazarı Jeffrey Hatcher ile birlikte aynı adlı başarılı romanından yola çıkarak yazdı. Bir sahne karakteri olarak karşımıza çıkıyor çünkü çok satan kitapta eski üniversite profesörü Schwartz'la olan harika dostluğunun gerçek hikayesini anlatıyor.
Charles Brauer dokunaklı oyunculuğuyla
Bu dostluk, Albom'un üniversiteden mezun olmasından 16 yıl sonra yeniden canlandı çünkü Schwartz'ı televizyonda bir talk şovda konuk olarak görmüş ve hastalığından bahsediyordu: tedavisi olmayan sinir hastalığı amiyotrofik lateral skleroz (ALS), ölüme yol açıyor Birkaç yıl içinde. İlk ziyaret, sonunda haftalık bir ritüel haline gelene kadar başkalarına yol açar. Sarsılmaz derecede neşeli, bilge, ara sıra Yidiş konuşan ve diğer açılardan çok esprili olan profesör bir kez daha Albom'un akıl hocası olur.
Şu anda 88 yaşında olan ve sahneye çıkışının 70. yıldönümünde sanki en az 20 yaş daha gençmiş gibi görünen Charles Brauer, dokunaklı bir ihtişamla derin insani akademisyenliği temsil ediyor. Morrie'nin hâlâ yürüteci kullanabildiği sırada ayakların sürüklenmesinden tekerlekli sandalyede nefes alma zorluğuna kadar fiziksel bozulmayı her ayrıntıda kesin ve inandırıcı bir şekilde oynuyor. Kitsch'e ya da duygusallığa yer yok. Hastalık şu şekilde ölüme yol açacak: Morrie boğulacak.
Schwartz, Albom'u Eckermann'a dönüştürüyor
Ancak bir zamanlar agnostik olan Schwartz, ölmeden önce bile ölümün üstesinden geldi – komşularına ve akrabalarına ek olarak elbette öğrencilerini de içeren hemcinslerine duyduğu sevgi sayesinde – ve çeşitli talk show yayınlarına çıktıktan sonra binlerce izleyici şunu yazdı: ona teselli teklifinde bulundu ve onu aradı. Albom, hastalığı nedeniyle artık yazamadığı için onun köşe adamı olur ve Morrie'nin kendisine dikte ettiği cevap mektuplarını yazar. “Sonuna kadar öğretmen” kitabesini seçiyor.
Haklısın. Profesörün son nefesine kadar vereceği çok şey var. Albom bir spor muhabiri olarak profesyonel anlamda çok başarılı ama hâlâ kendini, içindeki kişiyi arıyor. Spor gazeteciliğinin yoğun temposu içinde bunu kaybetti çünkü uzun zaman önce piyano çalmayı bırakıp caz piyanisti olarak kariyerine devam etti. Salı ziyaretleri ilerledikçe beklentiler tersine dönüyor: Albom, ölmekte olan adama rahatlık ve güç vermesi gerektiğini düşünüyordu. Artık hayatı ondan öğreniyor. Schwartz, bastırılmış Albom'un piyano çalamamasına neden olan travmatik durumlarla yüzleşmesini sağlamayı başarır.
Harika dengeli üretim
Danny Exnar sadece piyano çalmıyor, aynı zamanda onu olağanüstü bir şekilde çalıyor; bu nedenle Adelheid Müther'in hassas, harika dengeli prodüksiyonunda piyanonun, tuşlar izleyiciye dönük olacak şekilde durmasına izin veriliyor. Başta ve sonda tuşları karıştırırken tamamen kendisiyle baş başa kalıyor, aksi takdirde bir spor muhabiri olarak kendisine izin veremeyeceği güvensizliklerini Schwartz'a göstermesine izin veriliyor. Müther, izleyiciyi büyüleyen ve onları da yanına alan, yaşam yolculuklarının farklı aşamalarındaki iki adamı gösteriyor. Brauers Schwartz yeryüzünde cennete giden bir melektir. Exnars Albom da melek olma eğitimine başladı. Yazar ve spor muhabiri 65 yaşındaki Mitch Albom, artık başarılı bir şekilde kurgusal romanlar yazıyor ve sosyal açıdan dezavantajlı kişilere yönelik çeşitli yardım projelerini yönetiyor. Haiti'de ihtiyaç sahibi 60 çocuğun eğitim gördüğü ve ayda bir ziyaret ettiği bir okulu işletiyor.
Yeryüzündeki melekler için seminer
Şu tarihten itibaren: 19 Ocak 2024| Okuma süresi: 3 dakika
Morrie Schwartz (sağda) rolünde Charles Brauer ve Mitch Albom rolünde Danny Exnar
Kaynak: Oliver Fantitsch
WELT podcast'lerimizi buradan dinleyebilirsiniz
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları bu izni gerektirdiğinden, kişisel verilerin iletilmesi ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konuma getirerek bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Bu aynı zamanda GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına ilişkin onayınızı da içerir. Bu konuda daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Sayfanın altındaki anahtarı ve gizliliği kullanarak onayınızı istediğiniz zaman iptal edebilirsiniz.
Charles Brauer, Ernst Deutsch Tiyatrosu'ndaki “Salı Günleri Morrie'de” oyununun başrolünde parlıyor. Adelheid Müther'in olağanüstü dengeli prodüksiyonunda Danny Exnar, onu anlatıcı, muhabir ve piyanist Mitch Albom olarak destekliyor.
Dİlk sahne daha iyi günlerin bir anısı: Tamamen kendi içine dalmış, tamamen kendi kendine dalmış olan sosyoloji profesörü Morrie Schwartz (Charles Brauer), uygun şekilde seyrek bir şekilde döşenmiş olduğu kadar atmosferik açıdan da zekice olan sahneye ilk çıkışında dans ediyor. yeterli dans pisti (Sahne: Lilot Hegi) – virtüöz piyanist Mitch Albom'un (Danny Exnar) caz seslerine. Ernst Deutsch Tiyatrosu “Salıları Morrie'de” oyununu oynuyor. Yazar Mitch Albom, oyunu oyun yazarı Jeffrey Hatcher ile birlikte aynı adlı başarılı romanından yola çıkarak yazdı. Bir sahne karakteri olarak karşımıza çıkıyor çünkü çok satan kitapta eski üniversite profesörü Schwartz'la olan harika dostluğunun gerçek hikayesini anlatıyor.
Charles Brauer dokunaklı oyunculuğuyla
Bu dostluk, Albom'un üniversiteden mezun olmasından 16 yıl sonra yeniden canlandı çünkü Schwartz'ı televizyonda bir talk şovda konuk olarak görmüş ve hastalığından bahsediyordu: tedavisi olmayan sinir hastalığı amiyotrofik lateral skleroz (ALS), ölüme yol açıyor Birkaç yıl içinde. İlk ziyaret, sonunda haftalık bir ritüel haline gelene kadar başkalarına yol açar. Sarsılmaz derecede neşeli, bilge, ara sıra Yidiş konuşan ve diğer açılardan çok esprili olan profesör bir kez daha Albom'un akıl hocası olur.
Şu anda 88 yaşında olan ve sahneye çıkışının 70. yıldönümünde sanki en az 20 yaş daha gençmiş gibi görünen Charles Brauer, dokunaklı bir ihtişamla derin insani akademisyenliği temsil ediyor. Morrie'nin hâlâ yürüteci kullanabildiği sırada ayakların sürüklenmesinden tekerlekli sandalyede nefes alma zorluğuna kadar fiziksel bozulmayı her ayrıntıda kesin ve inandırıcı bir şekilde oynuyor. Kitsch'e ya da duygusallığa yer yok. Hastalık şu şekilde ölüme yol açacak: Morrie boğulacak.
Schwartz, Albom'u Eckermann'a dönüştürüyor
Ancak bir zamanlar agnostik olan Schwartz, ölmeden önce bile ölümün üstesinden geldi – komşularına ve akrabalarına ek olarak elbette öğrencilerini de içeren hemcinslerine duyduğu sevgi sayesinde – ve çeşitli talk show yayınlarına çıktıktan sonra binlerce izleyici şunu yazdı: ona teselli teklifinde bulundu ve onu aradı. Albom, hastalığı nedeniyle artık yazamadığı için onun köşe adamı olur ve Morrie'nin kendisine dikte ettiği cevap mektuplarını yazar. “Sonuna kadar öğretmen” kitabesini seçiyor.
Haklısın. Profesörün son nefesine kadar vereceği çok şey var. Albom bir spor muhabiri olarak profesyonel anlamda çok başarılı ama hâlâ kendini, içindeki kişiyi arıyor. Spor gazeteciliğinin yoğun temposu içinde bunu kaybetti çünkü uzun zaman önce piyano çalmayı bırakıp caz piyanisti olarak kariyerine devam etti. Salı ziyaretleri ilerledikçe beklentiler tersine dönüyor: Albom, ölmekte olan adama rahatlık ve güç vermesi gerektiğini düşünüyordu. Artık hayatı ondan öğreniyor. Schwartz, bastırılmış Albom'un piyano çalamamasına neden olan travmatik durumlarla yüzleşmesini sağlamayı başarır.
Harika dengeli üretim
Danny Exnar sadece piyano çalmıyor, aynı zamanda onu olağanüstü bir şekilde çalıyor; bu nedenle Adelheid Müther'in hassas, harika dengeli prodüksiyonunda piyanonun, tuşlar izleyiciye dönük olacak şekilde durmasına izin veriliyor. Başta ve sonda tuşları karıştırırken tamamen kendisiyle baş başa kalıyor, aksi takdirde bir spor muhabiri olarak kendisine izin veremeyeceği güvensizliklerini Schwartz'a göstermesine izin veriliyor. Müther, izleyiciyi büyüleyen ve onları da yanına alan, yaşam yolculuklarının farklı aşamalarındaki iki adamı gösteriyor. Brauers Schwartz yeryüzünde cennete giden bir melektir. Exnars Albom da melek olma eğitimine başladı. Yazar ve spor muhabiri 65 yaşındaki Mitch Albom, artık başarılı bir şekilde kurgusal romanlar yazıyor ve sosyal açıdan dezavantajlı kişilere yönelik çeşitli yardım projelerini yönetiyor. Haiti'de ihtiyaç sahibi 60 çocuğun eğitim gördüğü ve ayda bir ziyaret ettiği bir okulu işletiyor.